از علی بن ابی حمزه منقول است: امام موسی کاظم علیه السلام را دیدم که در زمین خود کار می کرد و پاهای آن حضرت در عرق فرو رفته بود، گفتم: فدای تو شوم! خدمت کاران به کجا رفته اند که شما خود این کار را می کنید؟ فرمود: با بیل در زمین کار کرده است کسی که بهتر از من و پدر من بوده است. پس فرمود: حضرت رسول صلی الله علیه وآله وسلم و امیر المؤمنین علیه السلام و تمام پدران من به دست خود در زمین کار کرده اند، و این کار پیامبران و اوصیای ایشان و صالحان است.
در حدیث معتبر از حضرت صادق علیه السلام منقول است: حق تعالی برای پیامبرانش شخم زدن و زراعت کردن را اختیار کرده است تا از آمدن باران کراهت نداشته باشند.
در حدیث دیگر فرمود: حق تعالی روزیِ پیامبران را در زراعت و شیر پستان حیوانات قرار داده است تا از قطره باران آسمان، کراهت نداشته باشند.
در حدیث دیگر فرمود: زراعت کنید و درخت بنشانید، و اللَّه، که مردم کاری از این حلال تر و پاکیزه تر نمی کنند. و اللَّه، بعد از بیرون آمدن دجّال هم زراعت خواهید کرد و درخت خواهید کشت.
در حدیث معتبر از امام زین العابدین علیه السلام منقول است: بهترین اعمال زراعت است که از آن نیکوکار و بدکار می خورد، اما بدکار آنچه می خورد او را لعنت می کند، و حیوانات و مرغان نیز از آن می خورند.
از حضرت صادق علیه السلام منقول است: کیمیای بزرگ زراعت کردن است.
و در حدیث دیگر فرمود: زراعت کنندگان گنج های مردمند، می کارند و روزیِ نیکو و پاکیزه، خدا کرامت می فرماید و ایشان در قیامت جایگاهشان از سایر مردم نیکوتر است و منزلت ایشان از دیگران نزدیک تر است و ایشان را در آن روز مبارک می نامند.
در حدیث دیگر منقول است: آن حضرت برجماعتی گذشتند که شخم می زدند، فرمودند که: زراعت کنید که حق تعالی به باد می رویاند زراعت را چنانچه به باران می رویاند.
در احادیث معتبره منقول است: امیر المؤمنین علیه السلام با بیل در زمین کار می کردند و مزرعه ها را آباد می کردند. و حضرت رسول خداصلی الله علیه وآله وسلم هسته خرما را با آب دهان مبارک خود تر می کردند و به زمین فرو می بردند و در ساعت سبز می شد. و امیر المؤمنین علیه السلام هزار غلام از کدّ ید خود خریدند و آزاد کردند.
در حدیث موثق منقول است که شخصی رسید به امیر المؤمنین علیه السلام دید که زیاده از سی مَن شاه هسته خرما بار کرده اند و می برند. پرسید که این ها چیست؟ فرمود: صد هزار درخت خرما است ان شاء اللَّه. پس آن ها را در باغستان خود کشتند، یکی از آن ها خطا نشد.
در حدیث معتبر از ابی عمرو منقول است که گفت: دیدم حضرت صادق علیه السلام را که جامه ای گنده پوشیده بودند و بیلی در دست داشتند و در باغ خود کار می کردند و عرق از پشت مبارکش می ریخت. گفتم: فدای تو شوم! بده من کار کنم. فرمود: دوست می دارم که آدمی آزار بکشد از آفتاب برای طلب معیشت.
در حدیث معتبر دیگر از آن حضرت منقول است: شش خصلت است که مؤمن باآن ها منتفع می شود بعد از مردن؛ فرزند صالحی که برای او استغفار کند، و مصحفی که از او بماند و تلاوت کنند، و چاهی که بکَند، و درختی که بکارد، و تصدق آبی که چاری کند، و سنّت نیکی که در میان مردم بگذارد که بعد از او مردم به آن عمل کنند.
در حدیث حسن از آن حضرت منقول است: هیچ چیز را آدمی بعد از مرگ خود نمی گذارد که بر او دشوارتر باشد از زر. راوی گفت که چه کند؟ فرمود: باغ و خانه بخرد.
در حدیث دیگر فرمود: در تورات نوشته است که هرکه زمین یا آب بفروشد و به عوض آن، زمین و آب دیگر نخرد، قیمتش باطل شود و منتفع نشود از آن.
برگرفته از کتاب حلیه المتقین علامه مجلسی ره